بررسی آزمایشگاهی حلالیت مخلوط های آسفالتی در برابر سوخت نفتی

قرارگیری آسفالت در معرض سوخت و روغن های نفتی دلیل اصلی اضمحلال زود هنگام روسازی در فرودگاه ها، ایستگاه های سوخت گیری، پارکینگ ها و مناطق صنعتی است. در گذشته از قطران ذغال سنگ برای مقاوم سازی رویه آسفالتی در برابر مواد حلال استفاده می شد. لیکن این ماده سرطان زا بوده و در طبیعت تجزیه ناپذیر و نیز آلاینده محیط زیست است. امروزه مواد جایگزین جهت افزایش مقاومت آسفالت در برابر حلال های نفتی وجود دارد. تحقیقات نشان داده است که حلالیت قیر در حلال های نفتی با افزودن برخی مواد پلیمری کاهش می یابد. در این پژوهش دو نوع مخلوط آسفالتی با اندازه سنگدانه ای متفاوت در دو حالت بدون افزودنی و اصلاح شده با گرانول پلیمری خشک، تهیه شده و با انجام دو آزمایش متفاوت حلالیت در سوخت مورد ارزیابی قرار گرفت. یک آزمایش مقاومت در برابر سوخت مطابق روش استاندارد ENI2697-43 انجام پذیرفت. یک روش آزمایش حلالیت ماستیک قیری در سوخت نیز معرفی شده و در مقایسه با روش استاندارد اروپایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افت وزنی نمونه های آسفالتی اصلاح شده پلیمری قرار گرفته در معرض سوخت چندین برابر کمتر از نمونه های شاهد تهیه شده با قیر خالص است. همچنین افزودنی گرانول پلیمری مقاومت آسفالت را در برابر حلالیت در سوخت بنزین افزایش داده و از وقوع خرابی های زودهنگام در محل ها و معابری که نشت و ریزش مشتقات نفتی در آنجا رایج است، پیشگیری می کند.

کلیدواژه ها:

آسفالت گرم ، ماستیک قیری ، گرانول پلیمری ، سوخت نفتی ، حلالیت