نقش زن در اشعار اجتماعی نزار قبانی و احمد شاملو

عشق به زن از متعالی ترین احساس مشترک روح انسان هاست که به عنوان یکی از مضامین جاویدان شعری درادبیات تمام ملل جهان و در همیشه ی روزگاران حضور داشته است . نمی توان ادبیات و شعر را بدون حضورزن تصور کرد چرا که اگر این مضمون والا از شعر و ادبیات کنار گذاشته شد چیزی جز توصیف و تحلیل هایصرف تاریخی و اجتماعی و سیاسی و عامیانه چیز دیگری از ادبیات بر جا نمی ماند. شاعری را نمی توان پیداکرد که در اشعار خود به نحوی به بحث زن نپرداخته باشد و در مورد عشق زن قلم سرایی نکرده باشد . هر چندکیفیت و کمیت پرداخت شاعران به زن و عشق او متفاوت بوده ولی در کل مقوله ی زن در هر زمان و تاریخیکی از مباحث اصلی شعر شاعران بوده است . در این مقاله خصوصیات و ویژگی های بارز زن در اشعار نزارقبانی نامی ترین و پرنفوذ ترین شاعر معاصر عرب و احمد شاملو از بزرگترین شعرای معاصر ایران زمین بهتصویر کشیده شده است . با برسی تطبیقی و مقایسه ای این دو شاعر تفاوت و شباهت و کیفیت و کمیت هایاشعار آن به دید افکار عمومی از سلایق مختلف گذاشته شده است . نزار قبانی در شعر خود زن را موجودی برترو مقدس می داند . از دیگاه نزار قبانی زن جزء لاینفک جدا نشدنی شعر می باشد که موسیقی شعر را در پژواکزن جستجو می کند . نزار قبانی در میان شاعران عرب به شاعر عشق و زن شهرت یافته است . زن گاهی به عنوانزن و گاهی به عنوان معشوق آسمانی و گاهی در هیبت موجودی کاملا زیبا و شایسته ی دوستی و دوستدارندگی در شعر نزار بروز و ظهور می یابد . اما زن در شعر احمد شاملو دارای روح بزرگ و مقدسی ست کهزن را بر سایر افراد برتری می دهد و می کوشد که زن را در اجتماع در اوج و در جایگاه حقیقی خود نشان بدهد. شاملو می کوشد که بجای پرداختن به صفات ظاهری زن ، روح و عشق جسور او را توصیف کند تا با این کاربه زن برتری بخشیده و به جایگاه نزولی او پایان بدهد. به عبارت ساده تر در شعر احمد شاملو روح و عشق زن بیشتر از صفات ظاهری او خودنمایی می کند . این مطالعه و مقایسه به روش تطبیقی و به شیوه اسنادی کتابخانهای انجام شده است و شعر های این دو شاعر بزرگ ایرانی و سوری در مورد زن مورد مطالعه و بررسی قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

احمد شاملو ، نزار قبانی ، زن ، عشق ، اجتماع