بررسی مفهوم درد در رباعیات خواجه ابوالوفا خوارزمی

؛ درد واژه ای آشنا برای آدمی بوده و جزء جدا نشدنی سالک برای رسیدن به حقیقت و کمال میباشد. از این رو دردی مطلوب است و عاشقان راستین همچون گنجی گرانبها در جستجوی آن هستند. این درد جسمانی نبوده و مایهی نشاطرهرو حق در آغاز سیر و سلوک است و او را از خواب غفلت بیدار کرده و سبب پالودگی روح او می گردد. این درد معنوی وغیرجسمانی در روح و جان خواجه ابوالوفا خوارزمی نیز متجلی گردیده و در رباعیات وی متبلور شده است؛ به گونه ای که درد یکی از مهمترین و قوی ترین بن مایه های اشعارش میباشد که با پختگی او توام گشته است. در این پژوهش که به شیوه ی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته، پس از نگاهی مختصر به مقوله درد و بیان زندگی، احوال و افکار خواجه ابوالوفا، برای دستیابی به مفهوم درد در شعر وی، رباعیاتش مورد واکاوی قرار گرفت. درد عشق، دردطلب، درد غفلت و درد هجران از مهمترین مفاهیمی است که در رباعیاتش مشهود می باشد.

کلیدواژه ها:

خواجه ابوالوفا خوارزمی ، پیر فرشته ، درد ، رباعیات