فرهنگ آزادگان - فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، پردیس بین الملل کیش دانشگاه تهران
مهدی اسمعیلی بیدهندی - عضو هیات علمی دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران
علیرضا بدیعی - عضو هیات علمی دانشکده شیمی، پردیس علوم دانشگاه تهران
حمید رشیدی نوده - ارتمان تکنولوژی و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی و صنایع غذایی، پژوهشکده استاندارد ایران

یکی از مهمترین دغدغه های امروزی بشر، افزایش روز افزون آلاینده ها (آلی و صنعتی) در محیط زیست بهویژه در اکوسیستم های آبی، ناشی از توسعه صنایع و گسترش شهرنشینی است؛ از خطرناکترین اینآلاینده ها می توان به فلزات سنگین از جمله عنصر جیوه اشاره کرد که حداکثر میزان سمیت در حداقل آنوجود دارد. تاکنون روشهای بسیاری به منظور حذف و کاهش فلزات سنگین خصوصا جیوه صورت گرفته استکه بعضا دارای معایبی قابل توجهی می باشند. در این پژوهش به منظور کاهش و رفع معایب دیگر روشها، با بهکارگیری فناوری نانو اقدام به سنتز و بهینه سازی یک نانو جاذب جدید در زمینه حذف فلز سنگین جیوه شدهاست؛ بمنظور شکل شناسی جاذب اصلاح شده آنالیزهای مختلف ساختار شناسی صورت داده شده است. براساس نتایج بدست آمده از تست های اولیه فرایند جذب جیوه توسط جاذب اصلاح شده تابعی از pH، مدت زمان اختلاط و مقدار غلظت جاذب بوده است. بمنظور تعیین تعداد آزمایشات و تعیین شرایط بهینه حذف از نرم افزار طراحی آزمایشات به روش پاسخ سطح استفاده شده است. مقدار بهینه pH برابر 4/52، مدت زمان تعادلی 23/16 دقیقه و مقدار 51/12mg جاذب با راندمان حذف 99% حاصل شده است. مدل ایزوترمی لانگمویر با بکارگیری شرایط بهینه بهترین مدل برازش یافته بر داده های آزمایشگاهی بوده و بر همین اساس حداکثر ظرفیت جذب جاذب برابا 136/98mg/g حاصل گردید. بررسی سینتیکی جذب نیز بیانگر پیروی فرایند جذب از هر دو مدل شبه مرتبه اول و دوم با می باشد. همچنین نانوجاذب اصلاح شده قابلیت بازیابی و استفاده مجدد تا پنج مرتبه با راندمان بالای 99 درصد را از خود نشان داده است.

مواد نانو متخلخل، مزوپورهای سیلیکایی، جیوه، طراحی آزمایش، پاسخ سطح