محسن دهقانی قناتغستانی - استاد، گروه منابع طبیعی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، بندر عباس، ایران
عبدالعلی خمری - دانشجوی دکتری مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، بندر عباس، ایران
عصمت شهریاری - کارشناس ارشد مدیریت ایمنی، بهداشت و محیط زیست، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
مهران خمری

ارزیابی و مدیریت اثرات تجمعی ناشی از فعالیت های انسانی در محیط زیست، مشکل اصلی در توسعه پایدار است. این مشکلات با توجه به گسترش جهانی تحولات انرژی های تجدیدپذیر دریایی، در مناطقی که در حال حاضر تحت تاثیر فعالیت های متعدد و تغییرات آب و هوایی قرار دارند، برجسته شده است. ارزیابی اثرات تجمعی در تیوری، اطلاعات کافی را در مورد اینکه چگونه محیط زیست به اثرات افزاینده فعالیت های مجاز پاسخ می دهد برای تصمیم گیرندگان فراهم می کند و در بسیاری از کشورها یک الزام قانونی است. در عمل، چنین ارزیابی هایی با عدم اطمینان همراه شده است که از یک سو موجب تاخیر زیادی در روند صدور مجوز و کاهش اعتماد سرمایه گذاران در بخش توسعه انرژی های تجدید پذیر دریایی می شود و از جهت دیگر پیشرفت به سمت اهداف تغییرات آب و هوایی را محدود می کند. لذا در راستای نیل به اهداف مدیریت محیط زیست دریایی پایدار و کاهش نگرانی ها از اثرات توسعه انرژی های تجدید پذیر دریایی، حرکت به سمت ارزیابی اثرات تجمعی زیست محیطی ضروری و حیاتی است. دراین مطالعه منشاء و روند توسعه ارزیابی اثرات تجمعی مد نظر قرار گرفته است. از طریق تحقیقات مرتبط، رویکردهای متعدد ایجاد اثرات تجمعی، ملاحظات کلیدی و چالش های مربوطه بررسی گردیده و زمینه های ارزیابی اثرات تجمعی ناشی از توسعه انرژی های تجدید پذیر دریایی و فعالیت های دیگر در اکوسیستم ها مورد بحث قرار گرفته است. این مطالعه تغییر مسیر رویکرد کنونی نسبت به ارزیابی های محیط زیستی مختلف و ارزیابی زیست محیطی استراتژیک محدود را توصیه می کند. همچنین حرکت به سمت ایجاد سیستم مشترکی از داده ها، تحقیقات هماهنگ در ارتباط با مناطق حساس زیست محیطی، تمرکز بر نیازهای تصمیم گیران با هدف حفاظت و نگهداری از اکوسیستم های دریایی و خدمات را پیشنهاد می کند.

ارزیابی اثرات تجمعی- اثرات تجمعی- ارزیابی زیست محیطی استراتژیک- انرژی تجدیدپذیر دریایی