ارتباط نوبت کاری با عوامل خطر بیماری قلبی-عروقی در کارکنان بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه مطالعات مربوط به اثر نوبت کاری بر بیماریهای قلبی عروقی نتایج ضد ونقیضی داشته است.این مطالعه به منظور بررسی ارتباط میان نوبت کاری و عوامل خطر بیماری قلبی عروقی انجام شده است. روش کار مطالعه به روش توصیفی مقطعی در سال 1393-1394 در دانشگاه علوم پزشکی مشهدانجام گردید . شرکت کنندگان شامل دو گروه نوبت کار (ساعت کاری 3 بعد از ظهر تا 7 صبح) و روزکار بودند .گروه نوبت کار از میان کارکنان چهار بیمارستان بزرگ آموزشی مشهد و گروه روز کار از میان کارکنان اداری به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند. مشخصات دموگرافیک، عادت به سیگار و ورزش منظم، سابقه کاری و پزشکی فرد به وسیله چک لیست و مصاحبه به دست آمد. معاینه توسط پزشک انجام شد و سطح قندخون ناشتا، کلسترول و تری گلیسیرید با رعایت ناشتایی کافی سنجیده شد.اطلاعات با نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج 439 نفر شامل 218 خانم و 221 آقا با میانگین سنی 6/34 سال در مطالعه شرکت کردند. 229 نفر (52%) روز کار و 210 نفر (48%) نوبت کار بودند. اثر سایر متغیرها مانند سن ، سابقه کاری و ورزش منظم بر متغیرهای پیامد به روش آماری حذف شد. از میان عوامل مورد بررسی، میان فشار خون دیاستولی mmHg ≤ 90 و سطح خونی تری گلیسیرید ≤ mg/dl150 و نوبت کاری همراهی مشاهده شد. )001/0 ( p < نتیجه گیری نوبت کاری با افزایش فشارخون دیاستولیک و سطح تری گلیسرید همراهی دارد. این همراهی ممکن است به دلیل تغییر الگوی زندگی مانند تغذیه و رفتارهای سلامتی و یا مربوط به اثر مستقل آن باشد.

کلیدواژه ها:

ایران ، بیماری قلبی-عروقی ، سلامت شغلی ، عوامل خطر ، نوبت کاری