محمدرضا مسعودی - - استادیار، متخصص داخلی، دانشکده علوم پزشکی سیرجان، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
مهدی نصرت آبادی - استادیار، مرکز تعیین کننده های اجتماعی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
زهره حلوایی پور - کارشناس ارشد روانشاسی بالینی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
سعیده یوسفی - دانشجوی دکترا، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

مقدمه با توجه به شیوع بالای دیابت در ایران و آثار و عوارض روانی،اجتماعی و اقتصادی بالای آن بر جامعه، امروزه توجه به رویکردهای توانمندسازی در مراقبت از دیابت بیش از پیش مورد توجه قرر گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی وضعیت شاخص توانمندی دیابت و عوامل موثر بر آن در بیماران دیابتی نوع 2 شهرستان سیرجان است. روش کار در این مطالعه توصیفی-همبستگی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد 160 بیمار دیابتی نوع2 مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی روستایی شهرستان سیرجان انتخاب شدند. وضعیت توانمندی بیماران با پرسشنامه خودگزارشی ابزار توانمندی دیابت و سوالاتی مرتبط با آن مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری کای دو، ضریب همبستگی و رگرسیون ترتیبی تحلیل شدند. نتایج میانگین و انحراف استاندارد شاخص کلی توانمندی دیابت در پاسخگویان به ترتیب 5/101 و 5/12 بود.35 % شرکت کننده گان کنترل مطلوبی در شاخص متابولیک دیابت داشتند. شاخص توانمندی دیابت با متغیرهای سالهای سپری شده از دیابت و سطح تحصیلات همبستگی مثبت و معنادار داشت. تحلیل رگرسیون ترتیبی نشان داد که سطح تحصیلات دیپلم و بالاتر(05/0> p) و شاخص متابولیک مرزی و بهینه(05/0> p) فاکتورها موثری در توانمندی بیماران دیابتی بودند. نتیجه گیری این مطالعه نشان داد تلاش در جهت بهبود توانمندی بیماران دیابتی می تواند وضعیت کنترل بهتر این بیماری را به همراه داشته باشد.. در این راستا طراحی برنامه های آموزشی خودمراقبتی و برنامه هایی با هدف بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی می تواند یاری رسان باشد.

توانمندسازی, دیابت نوع2, خودمراقبتی, شاخصHbA1c