میزان موفقیت احیای قلبی-ریوی و ارتباط آن با شیفت کاری پرسنل در اورژانس و بخش ها

مقدمه عملیات احیای قلبی-ریوی[1] مداخله­­ای فوری درجلوگیری از مرگ یا به تعویق انداختن آن در فردی است که به طور ناگهانی دچار ایست قلبی-ریوی شده است. حاضر مطالعه به منظور بررسی میزان موفقیت احیای قلبی-ریوی و ارتباط آن با شیفت کاری پرسنل در اورژانس و بخش­ها انجام شد.  روش کار در این مطالعه تحلیلی-مقطعی از مهر تا اسفند­1395 تعداد 199 نفر از بیمارانی که در اورژانس و بخش­ها­ی بیمارستان­های علی بن ابیطالب(ع) و خاتم الانبیاء(ص) زاهدان دچار ایست قلبی-ریوی شدند و تحت احیای قلبی-ریوی قرار گرفتند، به روش دردسترس مورد بررسی قرار گرفتند.سپس اطلاعات بیمار توسط چک لیست محقق ساخته و با استفاده از پرونده بالینی جمع آوری،و جهت تجزیه و تحلیل وارد نرم افزار SPSS شد. آنالیز داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کای-دو و آزمون تی انجام شد. نتایج نتیجه 7/36% از موارد احیای قلبی-ریوی انجام شده موفقیت­آمیز بود. بر اساس یافته­ها میانگین سن بیماران 6/43 سال بود. همچنین 3/50% از افراد مورد مطالعه مرد بودند. 2/41% از موارد احیای قلبی-ریوی در شیفت صبح اتفاق افتاد که رابطه معنی­داری با نتیجهاحیای قلبی-ریوی نداشت (72/0=p). همچنین 6/28% از کل بیماران قبل از احیای قلبی-ریوی اینتوبه بودند که 9/69% از افرادیکه احیای قلبی-ریوی ناموفق داشتند قبل از انجام احیا اینتوبه نبودند. نتیجه­گیری نتایج این مطالعه نشان دادمیزان موفقیتاحیای قلبی-ریوی تاحدودی بالاتر از سایر مطالعات انجام شده در ایران می­باشد؛ باوجود اینکه انتظار می­رفت وضعیت اینتوبیشن بیمار پیش از احیای قلبی-ریوی و فاصله زمانی ایست قلبی-ریوی تا شروع احیای قلبی-ریوی نقش مهمی در نتیجه­ی احیای قلبی-ریوی داشته باشند اما رابطه معنی داری بین آنها مشاهده نشد که احتمال می­رود به علت عدم ثبت دقیق اطلاعات موجود در پرونده­ها باشد؛پیشنهاد می­شود مسیولین ذیربط به منظور ثبت دقیق اطلاعات توسط پرسنل محترم بیمارستان‎ها برای استفاده در پژوهش­های بعدی، تدابیر لازم را بیاندیشند. [1] CPR

کلیدواژه ها:

احیای قلبی-ریوی ، ایست قلبی-تنفسی ، بخش اورژانس ، نتیجه