بررسی معضلات سکونتگاه های خودساخته و راهکارهای مقابله با آن( مطالعه موردی محله سادات اهواز)

حاشیه نشینی پدیده ای است که با اسکان غیررسمی و بدون مجوز گروه بزرگی از مردم در مکانی در کنارهٔ شهرها ایجاد می شود. حاشیه نشینی معضلی است خود ساخته که انسان با بی برنامگی، بی عدالتی و عدم توجه به کرامت انسانی آن را ایجاد کرده است سکونتگاه خودساخته زاغه ها طیفی از آپارتمان های پرتراکم و بدمنظره در مرکز شهر تا سکونتگاه های پراکنده غیررسمی و بدون قانون در حاشیه شهرها را شامل می شود. برخی بیش از 50 سال قدمت دارند و برخی هنوز در حال تصرف شدن هستند. برنامه توانمندسازی عبارتست از مجموعه اقداماتی که به منظور ساماندهی فضایی بافت های غیررسمی انجام می شود و شامل یک فرایند از پایین به بالا است نه یک نقطه پایانی. این برنامه به معنای مشارکت همه اقشار محروم و فقیر جامعه درباره سرنوشت خود است. راهبرد اصلی این مدل اعتقاد به مردم و اعتقاد به این است که مسایل می توانند به بهترین شکل ممکن به دست مردمی که با آن مسایل بطور روزانه زندگی می کنند و به عبارتی گروه های ذینفع حل شود. هدف این پژوهش بررسی معضلات سکونتگاه های خودساخته و راهکارهای مقابله با آن در محله سادات اهواز می باشد که جامعه آماری ما شامل 195 نفر از ساکنین محله سادات اهواز می باشند که داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند و در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد که بین شاخص های سرمایه اجتماعی با توانمندسازی کالبدی و اقتصادی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های خودساخته ، توانمندسازی اقتصادی و کالبدی ، سرمایه اجتماعی ، زاغه نشینی وفقر