علی چراغی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری گرایش آمایش شهری، دانشگاه پیام نور مرکز ایلام
نادر شوهانی - استادیار، عضو هییت علمی گروه جغرافیا دانشگاه پیام نور مرکز ایلام

شهر به عنوان پدیده ای انسان ساخت و فضاهای کالبدی به مثابه نمود فیزیکی و تجسم نمادین فرهنگ شهری است که آن را قابل رویت می کند. فضاهای شهری باید اجتماع پذیر و انسان مدار باشند و کالبدی از شهر با امکان برقراری فعالیت های شهری و تعاملات اجتماعی را شکل دهند. این فضاها باید بتوانند پایداری شهری را از نظر اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی فراهم نمایند که کالبد به عنوان نمود بیرونی رویکرد توسعه پایدار، نقش مهمی در شکل دهی به فضاهای شهری و محلی دارد. بنابراین جهت تحقق بخشی به توسعه کالبدی و پایدار شهری، تحقیقی با عنوان بررسی شاخص های موثر بر توسعه کالبدی شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری با روش توصیفی انجام گرفته است. با توجه نتایجی که از این تحقیق کتابخانه ای به دست آمد می توان گفت یک فضای شهری مناسب تا حد زیادی تامین کننده امنیت و فضاهای شهری نامناسب از بین برنده آن و زمینه ساز انواع آسیب ها و معضلات است. امروزه جمعیت پذیری شهرها به همراه مسایل اجتماعی-اقتصادی آنها شکل کاملا تازه ای از شهر و شهرنشینی را به وجود آورده است. به گونه ای که مساله پاسخگویی به نیازهای انسانی را مختل کرده است. در چند دهه اخیر روش های بررسی نابرابری ها در توزیع مراکز خدماتی بیشتر در قالب طرح های کاربری اراضی شهری، میزان سرانه کاربری ها و تحلیل با مدل های کمی رایج در قالب مناطق قراردادی شهرداری (بدون توجه به شعاع حوزه نفوذ خدمات) انجام گرفته است و به دسترسی به خدمات کمتر توجه شده است. سنجش شاخص کالبدی و توزیع ساختار فضایی شهری نسبت به شاخص های عملکردی و معنایی دارای اهمیت بالاتری می باشند و سنجش این عوامل می تواند کمک شایانی به برنامه ریزی، مدیریت و طراحی در شهرها نماید.

شهر، کالبد، توسعه، پایداری