رحیم بردی آنامرادنژاد - دانشیار جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران،بابلسر
غلامرضا ملکشاهی - استادیار جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران،بابلسر
اکرم لطفی - کارشناس ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران بابلسر

هدف مقاله حاضر، ضمن تبیین چارچوب نظری و مفهومی مشارکت و بررسی الگوهای سنتی و جدید مشارکت شهروندان در اداره امور شهرهای ایران، به ارزیابی میزان مشارکت شهروندان منطقه یک تهران در زمینه مدیریت توسعه پایدار شهری پرداخته است. به همین دلیل سیوال های تحقیق حاضر در راستای دستیابی به هدف مذکور این گونه مطرح شده است که آیا مشارکت شهروندان در مدیریت توسعه پایدار شهری در منطقه یک تهران می تواند تاثیر مستقیم داشته باشد و مصادیق عملی مشارکت شهروندان در مدیریت توسعه پایدار شهری کدامند این تحقیق به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات کاربردی است و از نظر روش کار از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری 383 نفر از شهروندان منطقه مذکور است و از روش آلفای کرونباخ جهت بررسی پایایی پرسشنامه استفاده شده است. برای آزمون فرضیه ها از روشهای آماری t- student ، آزمون فریدمن و کندال استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که بین مشارکت شهروندان و مدیریت توسعه پایدار شهری رابطه معناداری وجود دارد و مسایل مربوط به جمع آوری زباله و همکاری و تعامل در ایجاد و گسترش فضای سبز منطقه از مصادیق بارز مشارکت شهروندان در این منطقه هستند. همچنین نتیجه تحقیق نشان داده است که گرچه نگرش مثبت برای مشارکت در بین شهروندان وجود دارد اما با این حال میزان مشارکت در سطح محلات منطقه یک تهران در حد پایینی قرار دارد.

مشارکت، توسعه پایدار شهری، آزمون فریدمن، منطقه یک تهران