گونه شناسی و الگویابی راهکارهای بهره وری و خودکفایی مصرف انرژی در مسکن بومی روستاهای جلگه ارومیه

امروزه، موضوع صرفه جویی انرژی در ساختمان، پس از غفلتی چندین ساله با توجه به نگرانی های اخیر زیست محیطی به وجود آمده در سراسر جهان، اهمیت فراوانی یافته است. رشد سرطانی شهرها به واسطه پیشرفت تکنولوژی، نیاز به انرژی را بیش از پیش مطرح نموده و با توجه به توسعه امکانات و تاثیرپذیری مناطق روستایی از شهرها، به تدریج، روال سنتی ساخت و ساز همساز با اقلیم، جای خود را به استفاده بی رویه از انرژی های برگشت ناپذیر داده است. این درحالی است که بناهای بومی و سنتی با توجه به محدودیت دسترسی به منابع انرژی، همواره بهره وری مناسبی از انرژی داشته و پس از گذشت دهه ها، این بناها می توانند الگویی برای ساخت و ساز جدید باشد. از این رو برای جلوگیری از تحولات سطحی و نابجا در بافت روستایی، می بایست به واسطه مطالعات دقیق به الگوهای مناسب و سازگار با اقلیم منطقه دست یافت. این پژوهش بیانگر روش های به کاررفته در خانه های بومی روستاهای جلگه ارومیه، از جنبه بهره وری انرژی، با توجه به اقلیم سرد منطقه می باشد. طبق شاخص های به دست آمده از مرور سابقه پژوهش، درکنار مشاهدات میدانی و مصاحبه، ضمن گونه شناسی مسکن بومی منطقه، به بررسی اقلیمی گونه ها با انتخاب نمونه های موردی پرداخته شده است. شاخص های اقلیمی تاثیرگذار را می توان در سه دسته درونی، مرزی و بیرونی در سه گونه مسکن مورد مطالعه قرار داد. با طبقه بندی عوامل دخیل ذکرشده می توان به الگوهای پایدار اقلیمی دست یافت که مناسب ترین عملکرد را در مواجهه با شداید جوی داشته و از منابع در دسترس و داشته های خود به مناسب ترین وجه ممکن سود جسته اند.