مطالعه تطبیقی کیفیت زندگی در محلات بافت قدیم و بافت جدید شهری مطالعه موردی :شهرستان جغتای(خراسان رضوی)

تحقیق در مورد کیفیت زندگی، به طور نسبی پدیده تازه ای است و در حال حاضر به یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری تبدیل شده است؛ به طوری که نقش مهمی در پایش سیاست های حوزه عمومی و اثربخشی برنامه های مدیریت و برنامه ریزی شهری ایفا میکند. هدف این پژوهش، مطالعه تطبیقی کیفیت زندگی در دو بافت قدیمی و جدید شهرستان جغتای و شناسایی مولفه های موثر بر بهبود کیفیت زندگی در هر دو بافت با تاکید بر نکات برجسته آنهاست. مقاله حاضر با تاکید بر بعد ذهنی کیفیت زندگی، میزان رضایت مندی ساکنان دو محله انتخابی از بافت قدیم و جدید را با استفاده از شاخص های کیفیت زندگی، مورد ارزیابی قرار داده و مدل نظری ارایه شده در این زمینه براساس چارچوب دیدگاه تحقیقات تجربی و با توجه به میزان رضایت مندی بنا شده است. به منظور ساختاربندی و ایجاد درخت ارزش کیفیت زندگی، از روش کل به جز )بالا به پایین( استفاده شده که در چهار سطح تنظیم گردیده است بر مبنای سنجه های سطح آخر، تعداد 30سوال در قالب پرسشنامه تدوین و کیفیت زندگی شهری براساس طیف پنج گزینه ای لیکرت توسط ساکنین مورد ارزیابی قرار گرفته است. اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه با استفاده از روشهای آماری من_ ویتنی، فریدمن و ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن تحلیل شد. براساس نتایج به دست آمده از تحلیل، فرضیه تحقیق مبنی بر مطلوب تر بودن کیفیت زندگی در بافت جدید نسبت به بافت قدیم تایید شد و میانگین رتبه امتیاز رضایت مندی ساکنان محله بافت جدید ومحله بافت قدیم میزان تفاوت رضایت مندی ساکنان دو محله را آشکارساخت.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی جغتای ، بافت قدیم ، بافت جدید ، آزمون ناپارامتری من ویتنی