مقایسه EBF و CBFها در ارزیابی نحوه مدلسازی قاب های کوتاه مرتبه بر عملکرد لرزه ای آنها با استفاده از روش دینامیک فزآینده

در چند دهه ی اخیر سیستم های مقاوم جانبی واگرا (EBF) و همگرا (CBF) ، با استقبال قابل توجهی رو به رو شده اند به گونه ای که از حیطه ی مدلسازی و آزمایشگاهی خارج و به یک مهاربند متداول و عمومی در ساخت و ساز تبدیل گشته اند. از این رو در این مقاله هدف اصلی بدست آوردن تفاوت طول اجزای مهاربندی در حالت طراحی با واقعیت می باشد، تا نتایج حاصل از این طراحی هم ارز با نتایج واقعی قرار بگیرد و هینطور مقایسه تاثیر اتصالات مهاربند در این سیستم های مهاربندی است. به همین منظور، با مقایسه ی نمونه های مرسوم تفاوت طول را استخراج کرده، با الگو برداری از این مقادیر بدست آمده مدلسازهای اولیه با نرم افزار Sap انجام شد و تحلیل دینامیکی فزاینده (IDA ) در قاب های 3 طبقه ی فولادی مهاربندی در دو حالت، یک بار به صورت رایج و بار دوم با در نظر گرفتن تاثیر ورق اتصال (روش رودر) توسط نرم افزار Opensees انجام گرفت. در این مقاله قاب ها دو بعدی می باشند. به طور کلی در قاب های واگرا ماکزیمم جابجایی مطلق در زلزله های دور از گسل در روش رایج و در زلزله های نزدیک به گسل در روش پیشنهادی رودر و ماکزیمم جابجایی نسبی در روش رایج وجود دارد و در قاب های همگرا ماکزیمم جابجایی مطلق و نسبی در روش رودر رخ داده است. بنابراین روش رودر در EBFها در زلزله های نزدیک به گسل و در CBFها در تمامی زلزله ها محافظه کار تر است و پیشنهاد می شود جایگزین روش رایج گردد. البته شایان ذکر است این تفاوت مقادیر در EBFها بسیار ناچیز بوده و قابل اغماض می باشند اما این تفاوت در CBFها قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

(EBF) ، (CBF) ، قاب های فولادی ، روش رودر ، تحلیل دینامیکی فزاینده (IDA) ، تغییرمکان.