نیما بدری آذرین - کارشناسی معماری، دانشگاه فنی و حرفه ای تبریز
پوریا شکرپور - دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

سازمان فضایی شهر نظم حاصل از تبلور ذهنیت شهروندان در فضای زندگی آنها یا نظم میان نقش عناصری است که شهر را به عنوان یک کل معرفی می کند. در این بین، انسان در طول سالیان طولانی در محل زندگی خود مکان هایی را به انجام فعالیت های گروهی اختصاص داده است، یکی از این مکان ها میدان ها هستند. علی رغم خاطرات جمعی مردم از فضاهای عمومی از جمله میدان ها و برقراری تعاملات اجتماعی و اهمیت میدان به عنوان عنصر هویت بخش شهر ها در طول تاریخ از بین رفتن میدان های تاریخی چالش مهمی در شهر های کنونی به شمار می آید. بر این مبنا،برای پی بردن به سازمان فضایی و کارکرد اجتماعی میدان، کشف نظم حاکم بر اجزای شهر ضروری می باشد. بر مدار این سخن، نوشتار حاضر با هدف بررسی ویژگی های میادین سنتی و شناسایی معیارهای تحلیل معنا شناسانه در فضاهای شهری به منظور ارتقای سطح تعاملات اجتماعی؛ با تکیه بر روش توصیفی_تاریخی و همچنین تحلیل برخی نمونه های موجود با استناد به بررسی های میدانی و کتابخانه ای گام برمیدارد. یافته ها حاکی از آن است که در طی فرآیند شکل گیری استخوان بندی اصلی شهر، میدان ها به عنوان بازتابی از نحوه پیدایی و پویایی شهر، نقشی کلیدی در توسعه کالبدی شهر و افزایش تعاملات اجتماعی آن دارد.

شهرسازی، میدان، ایران، تبریز