بررسی عوامل کالبدی در ایجاد حس تعلق در خانه های سنتی دوره قاجار

این مقاله از سویی با توجه به پیشینه ی تاریخی سرپناه (از غارنشینی تا آسمان خراش ها)، به بررسی خانه از دیدگاه سنت گرایی معنوی و پدیدارشناسی پرداخته است؛ و از سوی دیگر الگوی فضایی خانه های ایرانی، ساختار خانه های سنتی و الگوی شکلی خانه های اصفهان به ویژه خانه های دوره قاجار را شرح می دهد. در این راستا با توجه به ادبیات روانشناسی محیطی، به بررسی حس تعلق از رویکرد معرفت شناسی و هستی شناسی و درنهایت به ابعاد مختلف حس تعلق پرداخته می شود. روش تحقیق در این مقاله، روش توصیفی-تحلیلی و ابزار جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای بوده است. نتایج حاکی از آن است که با بهره گیری از عوامل کالبدی (رنگ، بافت، شکل و فرم پلان، درجه محرمیت و محصوریت) در طراحی خانه های مسکونی، میزان حس تعلق و امنیت انسان نسبت به مکان افزایش می یابد.