بررسی نقوش و نمادهای برگرفته از طبیعت در آثار سنتی ایرانی

حضور گسترده ی نگاره های گیاهی در هنر ایران را باید در باور کهن تقدیس گیاهان و احترام عمیق و فراوان ایرانیان به طبیعت جست وجو کرد. در تمام اعصار، گل ها و نگاره های تزیینی را بر اشیاء و ساختمان ها ترسیم کرده اند. خالقان این آثار، دریافت درونی خویش را از جهان پیرامون نمودار ساختند و در بسیاری از اشیاء و بناهای تاریخی، این نقوش را به تنهایی و یا در ترکیب با سایر نقوش (حیوانی، انسانی و هندسی) به کار می بردند. این پژوهش که به روش توصیفی – تحلیلی و به شیوه ی کتابخانه ای تنظیم شده است، به معرفی و بررسی نقوش و نمادهای برگرفته از طبیعت همچون: (گل ها و گیاهان، درخت، آب، آتش، خورشید) در آثار سنتی ایرانی می پردازد. نقوش و نمادهای پررمزوراز ایرانی ثمره ی دسترنج مردمانی است که با عشق، شوریدگی و تلاش مضاعف خویش در طی قرون گذشته بر صفحه ی روزگار رقم زده اند. شناخت و بررسی این نقوش به عنوان حرکتی زیربنایی می تواند سهم بسزایی در رشد و ارتقاء دیدگاه ها و معرفی این نمادها داشته باشد که کمتر موردتوجه قرارگرفته است.