مروری بر تاثیر الیاف فولادی بر خواص مکانیکی و ریولوژی بتن خودمتراکم حاوی الیاف فولادی

بتن خود متراکم بتنی است که تحت وزن خود جاری شده و بدون نیاز به هر نوع لرزاندن، بطور کامل (حتی با وجود میلگردهای متراکم)، قالب ها را پر کرده و همگنی خود را حفظ نماید . بتن خود متراکم باید هر سه خاصیت توانایی پرکنندگی، مقاوم در برابر جداشدگی و توانایی عبور را داشته باشد. برای ساختن بتن خود متراکم به منظور نیل به روانی مورد نظر، از ریز دانه و افزودنی روان ساز بیشتر و بزرگترین اندازه سنگ دانه کوچکتر نسبت به بتن معمولی استفاده می شود. بتن به خودی خود ماده ای ترد و شکننده است ، در نتیجه برای آنکه آنرا در مقابل کشش و خمش مقاوم کنند از مصالح مختلفی در آن استفاده می کنند، یکی از این مصالح الیاف می باشد. حضور الیاف فولادی در بتن باعث کم شدن شکنندگی آن و افزایش ظرفیت شکل پذیری بتن می شود. الیاف با پل زدن در بتن در حال شکست، ظرفیت آن را بالا برده و حتی مقاومت فشاری آن را افزایش می دهد. پرمصرفترین الیاف در بتن های الیافی، الیاف فولادی می باشد. خواص مکانیکی بتن سخت شده و خواص ریولوژی بتن تازه با افزودن الیاف تغییر می کند که در این مقاله خواص مکانیکی و ریولوژی بتن خودمتراکم حاوی درصد های مختلف الیاف فولادی مورد بررسی قرار گرفته است. با جمع آوری نتایج آزمایش محققین مختلف، تاثیر الیاف فولادی بر خصوصیات مکانیکی و ریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفته است. که نتایج نشان می دهند که با افزایش الیاف فولادی مقاومت فشاری و کششی بتن افزایش یافته درحالی که کارایی بتن کاهش می-یابد.

کلیدواژه ها:

بتن خودمتراکم ، الیاف فولادی ، خواص مکانیکی ، خواص ریولوژی ، کارایی