محمود یزدانی - استادیار گروه ژیوتکنیک ، دانشکده عمران و محیط زیست ، دانشگاه تربیت مدرس
رویا اسفندی - دانشجوی کارشناس ارشد عمران ،ژیوتکنیک، دانشکده عمران و محیط زیست ، دانشگاه تربیت مدرس

با افزایش تقاضای شهرنشینی ،کمبود فضای شهری به طور محسوسی رو به افزونی است از این رو نیاز به بلند مرتبه سازی و بالطبع عملیات گودبرداری عمیق از ضروریات جوامع شهری امروز است. مهارمتقابل یکی از روشهای پایدارسازی موقت دیواره گودبرداری های عمیق می باشد. در این مقاله تلاش گردیده تا مناسب ترین تراز قرارگیری مهارها از لبه گود به صورت نسبتی از عمق دیواره به گونه ای تعیین شود که تغییرمکان جانبی دیواره ی گود و همچنین نشست سطح زمین کنارگود ، حداقل گردد. در این پژوهش از مدل رفتاری خاک سخت شونده در نرم افزار اجزای محدود میداس کمک گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که چنانچه مشخصات خاک ، دیوار دیافراگمی ، مهارها و هندسه ی مدل ثابت نگه داشته شوند و تنها تراز قراگیری مهار ها متغیر باشد ، بهترین شرایط از جهت به حداقل رساندن نشست سطح زمین و تغییر مکان دیواره ، هنگامی میسر می شود که مهارها در فاصله ی 0.375برابر عمق دیوار ( 0.375HW) از لبه ی گود فاصله داشته باشند .

گودبرداری ، مهارمتقابل ، تغییر شکل دیوار ، مدل رفتاری خاک سخت شونده