سید محمد اصغرزاده - استادیار رشته راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس -
مسعود طغرل تبریزی - دانشجو کارشناسی ارشدرشته راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس -
محمد ربیعی - دانشجو کارشناسی ارشدرشته راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس -

امروزه وجود شبکه های بزرگ راه در کشور های مختلف موجب تخصیص بودجه های کلانی جهت ساخت، نگهداری و بهسازی آنها شده است. به همین دلیل در دنیا نهاد های مسیول به دنبال دستیابی به ابزاری جهت تخصیص بهینه منابع مالی و الویت بندی پروژه های مربوط به راهسازی هستند. از این رو پیش بینی میزان بهبود شاخص ناهمواری در کوتاه مدت بعد از هر یک از اقدامات تعمیر و نگهداری و همچنین بهسازی، برنامه ریزان را در اعمال مناسب ترین اقدام ترمیمی بر روسازی یاری می دهد. ازاین رو در این پژوهش از منبع اطلاعاتی SPS-10 که به بررسی تاثیر تکنیک های ساخت مخلوط روکش آسفالتی گرم (WMA) بر عملکرد روسازی می پردازد استفاده گردید. با استفاده از روش رگرسیون خطی رابطه میان مشخصات راه و میزان شاخص بهبود وضعیت روسازی در کوتاه مدت ساخته شد. با توجه به مدل توسعه داده شده، مشخص گردید نوع مخلوط روکش و ناحیه آب و هوایی بر کاهش آنی میزان ناهمواری (IRIdrop) تاثیری ندارد. تنها فاکتور موثر بر این شاخص مقدار IRI پیش از روکش بود.

ناهمواری، بهبود، کوتاه مدت، بهسازی، رگرسیون، مدیریت.