مقایسه روش های مختلف میان یابی جهت بررسی تغییرات مکانی و زمانی شوری آب زیرزمینی مطالعه موردی : دشت فریدن استان اصفهان

اهمیت مطالعات منابع آب از نظر کیفی و تامین سلامت سبب شده تا به بررسی تغییرات مکانی و زمانی شوری آب زیرزمینی ( EC و SAR ) دشت فریدن در دوره ی آماری ده ساله ( 1392-1382 ) به کمک بهترین روش تخمین گر زمین آماری پرداخته شود. بنابراین ابتدا اقدام به جمع آوری و کنترل آمار و بانک اطلاعاتی، انتخاب پایه زمانی مشترک و آزمون نرمالیته کولموگروف اسمیرنوف شد. سپس از روش لگاریتم گیری نسبت به نرمال کردن آن استفاده، آنالیز واریوگرافی انجام و واریوگرام مدل کروی در ابتدا و انتهای دوره برای SAR و در ابتدای دوره برای EC و مدل گوسی در انتهای دوره برای EC بهترین مدل برازش به ساختار فضاییداده ها شناخته و عامل های آن تعیین شد. جهت میان یابی مکانی، روش های کریجینگ و IDW با توان های 1 تا 5 با تکنیک اعتبارسنجی حذفی توسط معیارهای MAE ، MBE ، RMSE و Nash به کمک نرم افزار GS+مقایسه و روش کریجینگ در ابتدای دوره و IDW–1 در انتهای دوره بهترین روش میان یابی شناخته شد. پس از تهیه نقشه های پهنه بندی مکانی در ابتدا و انتهای دوره با نرم افزار GIS ، نقشه های هم تغییر جهت بررسی تغییرات زمانی ترسیم شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقادیر EC در نواحی جنوب و افزایش آن در قسمت های غربی به سمت مرکز و برای SAR در مناطق جنوبی و مرکزی متمایل به شرق و افزایش آن در نواحی جنوبی، جنوب شرقی، شرق، مرکز و شمال غربی دشت فریدن است.