مدیریت کیفیت آب در مخزن سدسبلان از طریق آبگیری انتخابی از عمق های مختلف با استفاده از شاخص های بیولوژیکی

امروزه، تغذیه گرایی یکی از معضلات مخازن سدها به علت ورود آلودگی می باشد و به دلیل افزایش زمان ماند آب پدیده لایه بندی آب ایجاد و اختلاط آب موجب تغییر کیفیت آب خروجی از سد نسبت به آب ورودی به آن می شوند. لذا آگاهی از چگونگی تغییر کیفیت آب در هنگام برداشت آب از سدها می تواند کمک موثری را در انتخاب بهترین تراز آبگیری و در نتیجه مدیریت کیفی آب داشته باشد. با توجه به اهمیت لایه بندی بیولوژیکی در مدیریت و برنامه ریزی منابع آب به ارزیابی و آزمایش میدانی آن پرداخته شده است، و عوامل موثر بر پرفیل قایم توزیع شاخص های آلودگی میکروبی بر روی عمق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داد که بیشینه مقدار هدایت الکتریکی و کل مواد جامد محلول در ورودی مخزن سد 1310 و 935 و کمینه مقدار آنها به ترتیب 564 و 797 می باشد. این پژوهش در سد سبلان مورد بررسی قرار گرفته. نتایج حاصله نشان داد مناسب ترین لایه جهت برداشت آب حد فاصل اعماق 5 متری تا 10 متری می باشد. در نتیجه تراز آب برای مصارف مختلف از جمله شرب و کشاورزی مشخص می شود، و این امر موجب کاهش انرژی لازم جهت تصفیه آب می شود در سطح آب مخزن می باشد.

کلیدواژه ها:

بیولوژیکی ، کیفیت ، مدیریت منابع آب