فریبا اسماعیلی قاضی ولویی - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه محقق اردبیلی
عبداله جمالی - دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره دانشگاه فردوسی مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر شادکامی و رضایت از زندگی فرزندان طلاق بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه خانواده های طلاق تحت پوشش کمیته امداد شهرستان اسلامشهر در سال 1395 تشکیل می دادند که از بین آنها 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی 15 نفر و کنترل 15 نفر جایگزین شدند. ابزار پژوهش نپرسشنامه شادکامی آکسفورد 2001 و رضایت از زندگی دینر و همکاران 1985 بود برای گروه آزمایش 12 جلسه 90 دقیقه ای معنویت درمانی با رویکرد اسلامی اجرا شد. داده ها از طریق آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد تفاوت بین میانگین های پس ازمون دو گروه آزمایش و گواه در شادکامی و رضایت از زندگی معنادار است. P<0/05 با توجه به این که معنویت درمانی با رویکرد اسلامی بر شادکامی و رضایت از زندگی فرزندان (دختران) طلاق موثر بوده، پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره به عنوان یک رویکرد درمانی استفاده شود.

معنوی درمانی گروهی، شادکامی، رضایت از زندگی، فرزندان طلاق