سمیه سبزی منش - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه لرستان.
فرح کلهری طاقوستانی - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
بهاره محمود زاده - کارشناس روان شناسی عمومی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی تربیتی، دانشگاه رازی کرمانشاه
نازنین پور اقبال - دانشجوی کارشناسی روانشناسی عمومی، گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور مرکز کرج

فرزند معلول مشکلات روانی بسیاری را در اعضای خانواده به ویژه مادر ایجاد میکند. با توجه به اهمیت بهداشت روانی مادر در خانواده جامعه، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده بر سر سختی روان شناختی مادران دارای فرزند معلول جسمی حرکتی انجام شد طرح پژوهش، نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند معلول جسمی حرکتی شهر کرمانشاه در سال 1396 بود. حجم نمونه 30 نفر بود که به صورت روش نمونه گیری در دسترس از میان افرادی که تمایل به شرکت در جلسات آموزش تاب آوری خانواده داشتند، انتخاب شد، سپس شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش گواه هر گروه 15 نفر قرار گرفتند. تمام آزمودنی های گروه آزمایش گواه در شرایط یکسان، پرسشنامه سرسختی روان شناختی را به عنوان پیش آزمون کامل کردند. گروه آزمایش به مدت جلسه تحت آموزش تاب آوری خانواده قرار گرفت، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس ازآن هر دو گروه در پس آزمون شرکت کردند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش تابآوری خانواده، به طور معناداری بر سرسختی روانشناختی مادران دارای فرزند معلول جسمی حرکتی موثر بوده در گروه آزمایش، افزایش معناداری را در این متغیر p> 0.05 نشان داده اند. به طورکلی نتایج پژوهش حاکی از آن بود که آموزش تاب آوری خانواده یک روش مداخله ای مناسب برای بهبود متغیرهای سرسختی روان شناختی در مادران دارای فرزند معلول جسمی حرکتی می باشد

تابآوری خانواده، سرسختی روانشناختی، مادران، معلول جسمی حرکتی