بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر میزان نا امیدی نوجوانان شهر سیرجان

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر میزان ناامیدی در دانش آموزان انجام شد. روش این پژوهش نیمه تجربی، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهرستان سیرجان بودند که در سال تحصیلی 97 1396 مشغول به تحصیل بودند تقریبا 2000 نفر 32 نفر از دانش آموزان جهت انجام پژوهش انتخاب شدند در دو گروه 16 نفره آزمایش کنترل گنجانده شدند. گروه آزمایش به مدت جلسه تحت مداخلات درمان شناختی رفتاری قرار گرفت. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس ناامیدی کودکان نوجوانان کازدین، رادجرز کولباس 1983 استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 انجام شد از آزمون آماری تحلیل کوواریانس جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که به طور معناداری درمان شناختی رفتار باعث کاهش ناامیدی در دانش آموزان شده است. درمجموع میتوان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری درای مفاهیمی میباشد که با ساختار ناامیدی مقابله میکند در نتیجه باعث تعدیل آن ها می شود

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، ناامیدی ، دانش آموزان