فرزاد فیروزی - دانش آموخته مقطع کارشناسی مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
داود حق شناس فتمه سری - استادیار گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

هرچند که استخراج کننده های خانواده LIX جدایش مناسبی میان مس و آهن (به عنوان مهمترین ناخالصی محلول لیچینگ مس) ایجاد می نمایند، اما محدودیت دسترسی و قیمت نسبتا بالا استفاده از این استخراج کننده ها را به شدت محدود می کند. از سوی دیگر D2EHPA استخراج کننده متداول، در دسترس و نسبتا ارزان است؛ اما قابلیت جدایش مطلوب مس و آهن را ندارد. بنابراین استفاده از این استخراج کننده مستلزم ایجاد تغییراتی در سیستم استخراج حلالی است. در این پژوهش، اثر حضور استات بر رفتار استخراجی مس و آهن توسط D2EHPA و احتمال ایجاد جدایش میان این دو فلز مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر یون استات در غلظت های مختلف 1/0، 15/0 و 2/0 مولار بر منحنی های استخراج مس و آهن، ضریب توزیع و در نهایت فاکتور جدایش بررسی شد. مطابق با نتایج بدست آمده، حضور یون استات در غلظت های مختلف تاثیری بر منحنی استخراج آهن ندارد، اما سبب تغییراتی در منحنی استخراج مس می شود؛ به قسمی که مقدار ΔpH50% را از 8/0 در حالت عدم حضور استات به حدود 1 در حضور 2/0 مولار استات افزایش می دهد. در این شرایط، بیشترین مقدار فاکتور جدایش (β) در pH برابر با 3 حاصل می شود. همچنین نتایج مربوط به آنالیز شیب حاکی از آن است که عدد استخراج مس و آهن در عدم حضور استات به ترتیب برابر با 3 و 2 است. در حضور یون استات، عدد استخراج مس به مقدار 3.5 و عدد استخراج آهن به مقدار 5/2 می رسد. پیشنهاد می شود که مس به شکل کمپلکس (+75/1)[(Cu(ace)(0.25] و آهن به شکل کمپلکس (+25/1)[(75/0)(Fe(ace] وارد واکنش جذب توسط D2EHPA می شوند.

استخراج حلالی، D2EHPA ،استات، مس، آهن