سیاست های فرهنگی سربداران: رویکردی انتقادی

سربداران با تکیه بر بن مایه های فرهنگی غنی پربار که در منطقه بیهق موجود بود، توانستند پیش درآمدی بر حکومت های مستقل شیعی در تاریخ این سرزمین بنگارند که پس از آن، از سوی دولتهای دیگر، الگوبرداری شد؛ بنمایه هایی همچون: فرهنگ صوفی درویشی، فرهنگ ایرانی پهلوانی فرهنگ شرف؛ چنین فرهنگی در ایران کنونی، به استناد آثار منتشرشده در حوزه فیلم کتاب مقاله، تداوم داشته است آسیب شناسی حکومت سربداران، نه برای نقد ایشان که برای آموختن درس هایی قابل کاربست عنایت در زمان حاضر را بایسته میسازد. مقاله حاضر در چارچوب این رسالت نگاه، با تکیه بر روش تفسیر انتقادی تمرکز بر نقد درونی استفاده از داده های کتابخانه ای، ضمن عنایت به این نکته که تحلیل فرهنگی سربداران، اهمیت بیشتری داشته اما ادبیات کمتری دارد همچنین نیم نگاهی به جایگاه بحثهای فرهنگی در زمانه حاضر، در تلاش است تا بررسی نماید که سربداران از چه بنمایه های فرهنگیای برای خیزش خود استفاده نموده چه سرمایه ها دستمایه های فرهنگیای در اختیار داشتند که بتوانند از آن ها برای تحکیم قدرت مدیریت اجتماع تحت امر خود بهره گیرند تا چه اندازه در این راستا درست بهینه عمل نمودند. بررسی حاضر نشان میدهد، بنمایه های فرهنگی پیشگفته(فرهنگ صوفی درویشی، فرهنگ ایرانی پهلوانی، فرهنگ شرف) به خوبی از سوی سربداران به کار رفت اما همین سرمایه ها، در ادامه مسیر با مدیریت نادرست مصرف نابجا، نتوانست در خدمت تحکیم قدرت مدیریت اجتماعی از سوی سربداران قرار گیرد. این بخش از تاریخ سربداران، برای امروز ما، درسهای حیاتی بسیاری دارد.

کلیدواژه ها:

سربداران ، سیاست فرهنگی ، رویکرد انتقادی ، فرهنگی صوفی درویشی ، فرهنگ ایرانی پهلوانی.