بررسی میزان شیوع باکتری های لیستریا مونوساتیوژنز اشرشیاکولی O157H7 در دستگاه گوارش کپورماهیان

شیوع بیماری ناشی از مواد غذایی به موجب استفاده از تغذیه دریایی طی سالهای گذشته افزایش داشته است. متاسفانه این محصولات، بدون پاکسازی تخلیه اعماء احشاء روانه بازار شده بنابراین احتمال هدایت باکتری های مدفوعی به انسان از طریق اعماء احشاءوجود دارد. تعداد 120 ماهی کپور از مجموع 28 استخر پرورش در استان سمنان صید گردید پیش از عرضه به بازار از لوله گوارشی آنها تعداد 120 نمونه اخذ گردید، جهت جدا سازی لیستریا نمونه ها به مدت روز در دمای درجه سانتی گراد در محیط L.E.B غنی سازی شد سپس به محیط کشت انتخابی لیستریا آکسفورد آگار انتقال یافتند. تشخیص اولیه باکتری ها با بهره گیری از آزمون هایمورفولوژیک بیو شیمیایی مورد تایید قرار گرفت. همزمان با بررسی، جداسازی تشخیص اشرشیا کولی O157 H7 از محیط غنی کننده T.S.B حاوی آنتی بیوتیک نروبیوسین سپس کشت در محیط سوربیتیول مک کانکی آگار بهمراه مکمل انتخابی حاوی آنتی بیوتیک لفیکسابم تلوریت پتاسیم صورت گرفت انواع فاقد قدرت تخمیر سوربیتول (NSF) توسط روشهای شیمیایی (IMUIC)مورد تایید واقع شدند. نتایج بدست آمده در این بررسی نشان میدهد که %8 نمونه ها به لحاظ وجود باکتری لیستریا مونوسایتوژنز مثبت هستند همچنین از بین کلونی های مشکوک تعداد %66 نمونه ها واجد سرو تیپ هایی چون K2O 1،8B127O، 14B 119O، 90K 114O بودند در هیچ یک از نمونه ها سرو تیپ H157O7 مشاهده نشد. میزان بالای آلودگی در این استان را می توان بوجود عوامل آلوده کننده استخرهای پرورش ماهی همچنین دمای پایین محیط زیست ماهیها عدم رسیدگی کافی به آن مرتبط دانست. امکان راهیابی آلودگی های مختلف شهری روستایی به آب محل پرورش ماهی ها هم چنین جدا شدن انواع باکتری های بیماری زا با منشا خشکی از روده ماهیان پرورشی امکان نفوذ باکتریهای پاتوژن عامل فساد از روده به محوطه شکمی در نتیجه امکان آلودگی عضلات فساد سریع ماهیان در محل نگهداری وجود دارد نگهداری ماهیان بیش از 2روز نیز می تواند باعث این امر گردد. همچنین به دلیل اینکه ماهی به صورت نیم پخته یا سرخ نشده کامل مصرف می گردد از داخل گوشت به خوبی طبخ نمی گردد حرارت کافی به تمام نقاط نمی رسد، در اثر مصرف می تواند منجر به عفونت مسمومیت های غذایی خطرناک در انسان گردد.