رفتار شناسی روباه دلفین در هنگام شکار مرغ از منظر امام صادق(ع) دامپزشکی

در این مقاله رفتار پستاندارانی چون روباه دلفین در هنگام شکار مرغ در بیان امام صادق(ع) تشریح شد وسپس با توجه به علم دامپزشکی رفتار این حیوانات مورد بحث بررسی قرار گرفت. امام صادق(ع) می فرمایند: روباه وقتی که طعمه به دستش نیاید خود را به روش مرده می اندازد شکمش را باد می کند به حیثیتی که مرغی که برآن می گذرد گمان می کند که مرده است پس به طمع آنکه آن را بدرد از گوشت وی بخورد بر جثه آن می نشیند،آنگاه روباه می جهد آن را شکار می کند. پس خداوندی که او را محتاج به روزی گردانیده آن را نطق عقل نداده،طبع آن را برای تحصیل روزی براین روباه بازیها مجبور گردانیده زیرا که روباه توانایی که سایر درندگان دارند در مغالبه معارضه با شکار خود مانند شیر ببر پلنگ امثال آنها ندارد،پس حکیم علیم به عوض آن توانایی مزید فطنت زیرکی به او ارزانی داشته که معاش خود را تحصیل تواند نمود. دلفین در میان آب چون خواهد که مرغ را شکار کندماهی را می کشد شکمش را می شکافد که برروی آب بایستد در زیر ماهی پنهان می شود آب را حرکت می دهد که جثه اش نمایان نشود چون مرغ از هوا می آید که ماهی مرده را شکار کند، بر می جهد مرغ را می گیرد... .در این فرمایشات رفتار باد کردن شکم روباه مشابهت آن با حالت post mortem change اشاره می شود واینکه مرغ قادر به تشخیص چنین اتفاقی درمرگ حیوانات می باشد باز همچنان که در علم دامپزشکی مرغ به رفتار کنجکاوی مشهور است به این ترتیب توسط روباه شکار می شود. از طرفی به مقایسه توانایی جسمی روباه در مقایسه با سایر حیوانات وحشی مثل شیر ببر اشاره می شود همانطور که مقایسه آناتومی روباه شیر نشان می دهد. شیر توانایی جسمی بالاتری نسبت به روباه دارد. از طرفی همچنان که در علوم دامپزشکی پستاندار بودن دلفین به اثبات رسیده لذا از دید گاه اسلامی دامپزشکی ضریب هوشی دلفین بسیار بالاتر از ماهی هاست. بنابراین با توجه به ضریب هوشی بالاتر رفتار پیچیده تری نسبت به ماهیان از خود بروز می دهد.

کلیدواژه ها:

رفتار شناسی ، روباه ، دلفین ، شکار مرغ ، دامپزشکی ، امام صادق(ع)