اولین بررسی انگل شناسی آلودگی به هپاتوزون کنیس (Hepatozoon canis) در سگهای گله،نگهبان ولگرد استان تهران

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,415

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_0669

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

هپاتوزون کنیس تک یاخته ای است که سبب آلودگی سگ سانان گربه سانان می شود. این انگل دارای انتشاری جهانی است ولی درمناطق گرمسیر تحت گرمسیر شیوع بیشتری دارد. هپاتوزون کنیس عمدتا از طریق کنه قهوه ای سگ (Rhipicephalus sanguineus) انتقال می یابد. شدت بیماری ایجاد شده با توجه به میزان حضور انگل در خون از شکل بدون نشانی تا شکل کشنده متغیر است. نشانی های بیماری شامل تب، بی حالی، کم خونی کاهش وزن بوده روشهای تشخیصی مختلفی ازجمله مشاهده میکروسکوپی گامونت انگل در نوتروفیلهای گسترش خون (متداولترین روش)، آزمایشهای سرولوژیک IFA) (ELISA مولکولی (PCR) وجود دارد. در این تحقیق طی ماههای شهریور مهر سال 1388 تعداد 240 قلاده سگ از بین سگهای ولگرد صاحب دار موجود در مناطق مختلف استان تهران با توجه به شرایط اقلیمی جغرافیایی، بصورت تصادفی بدون در نظر گرفتن سن جنس انتخاب شدند. پس از انجام معاینه بالینی کامل، نمونه های خون در لوله های ونوجکت حاوی EDTA به آزمایشگاه فرستاده شدند. آزمایشهای کامل خونی بیوشیمیایی انجام شده گسترش های خونی پس از رنگ آمیزی با گیمسا مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند. گامونتهای هپاتوزون کنیس در 2/5 درصد از نمونه ها 6) سگ) مشاهده گردید. گامونتهای بیضی شکل با اندازه تقریبی ×11 میکرومتر در سیتوپلاسم نوتروفیلها قابل مشاهده بودند. این گامونتها توسط غشایی ضخیم احاطه شده هسته نوتروفیلها را به کناری رانده بودند. همه موارد مثبت فاقد نشانی بالینی آزمایشگاهی خاصی بوده مربوط به مناطق غربی جنوبی استان تهران بودند. این تحقیق اولین بررسی آلودگی به هپاتوزون کنیس در استان تهران می باشد. با توجه به تایید وجود آلودگی به این انگل در سگهای استان تهران نیاز به بررسی های تکمیلی از جمله بررسی های سرولوژی مولکولی کاملا احساس می شود.

کلیدواژه ها:

هپاتوزون کنیس ، بیماری منتقله از کنه

نویسندگان

نادی معاذی

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران

عبدالعلی ملماسی

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران

مهدی نصیری

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران