طهورا شمالی - دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز، گروه علوم پایه، بخش فارماکولوژی.
علی رسولی - دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، گروه علوم پایه، بخش فارماکولوژی.
مریم رضاییان - دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، گروه علوم پایه، بخش بافت شناسی.

تجویز گلوکوکورتیکوییدها در مقادیر بالا می تواند موجب تغییرات نامطلوب استخوانی شود. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر تجویزهمزمان ایکوزاپنتاانوییک اسید آلن درونات بر تغییرات استخوانی ناشی از گلوکوکورتیکویید در موشهای صحرایی می باشد. 36 موش صحرایی نر نژاد ویستار، با سن 2/5 ماه، بطور مساوی به گروه تقسیم شده با سالین نرمال (کنترل)، متیل پردنیزولون mg/kg متیل پردنیزولون +mg/kg آلن دروناتg/kgμ 20، متیل پردنیزولون +mg/kg آلن درونات+g/kgμ 20 ایکوزاپنتاانوییک اسید mg/kg80، متیل پردنیزولون +mg/kg آلن درونات+g/kgμ 20 ایکوزاپنتاانوییک اسید mg/kg 160و متیل پردنیزولون +mg/kg آلن درونات+g/kgμ 20 ایکوزاپنتاانوییک اسید mg/kg320 به مدت هفته درمان شدند. در پایان آزمون، تیبیا فمورچپ برای مطالعه هیستومورفومتری برداشته شدند. ضخامت ترابکولهای اپیفیزیال متافیزیال نیز نسبت مساحت استخوان به مساحت بافت در اپیفیز فموردر گروه متیل پردنیزولون در مقایسه با کنترل کاهش معنی داری داشت(.(0,001> اما پارامترهای مربوط به استخوان کورتیکال در تیبیا تفاوت معنی داری میان این دو گروه نشان نداد .(0,05 p) بین اثراین دو تفاوت آماری معنی دار نبود .(0,05 p) آلن درونات آلن درونات+ایکوزاپنتاانوییک mg/kg 80 باعث افزایش در نسبت مساحت استخوان به مساحت بافت شدند .(0,001> p) تجویز توامان آلن درونات ایکوزاپنتاانوییک اسید ممکن است اثرات مفید آلن درونات بر تغییرات استخوانی ناشی از متیل پردنیزولون در موشهای صحرایی را بهبود بخشد.

ایکوزاپنتاانوییک اسید، متیل پردنیزولون، آلن درونات، استخوان موش صحرایی