بهبود راندمان برنامه ریزی در مساله زمانبندی کلاس

مساله ایجاد جداول زمانبندی از دسته مسایل بحث برانگیزی است که در حوزه های کاربردی مختلف مانند: پروژه های راهسازی، تردد ناوگان اتوبوس شهری، تولید کارگاهی ... راه حل های متنوعی برای آن ارایه شده است. از مهمترین این حوزه ها، زمانبندی دروس دانشگاهی است که به صورت تخصیص رویدادهای آموزشی (دروس، امتحانات ...) به مقاطع زمانی با توجه به منابع انسانی با در نظرگرفتن محدودیت هایی از جمله محدودیت های سخت نرم تعریف می شود. به علت پیچیدگی زمان بر بودن همچنین عدم رضایت بخشی برنامه ریزی دستی در برخی زمینه ها سال هاست که مساله برنامه ریزی خودکار، مورد توجه واقع شده است. اما علی رغم مطالعات گسترده در این حوزه، ملاحظاتی کاربردی بهبود دهنده در مدلسازی این گونه مسایل وجود دارند که کمتربه آنها توجه شده است. در این پژوهش با پوشش حداکثری محدودیت های موجود، پیوستگی ارتقا راندمان برنامه ریزی در عین کاهش زمان حل حاصل شد. همچنین مدلسازی مساله زمانبندی دروس دانشگاهی با ارایه یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط بمنظور نمایش برتری کارایی مدل پیشنهادی توسعه پیاده سازی شد. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی نسبت به مدل مورد استفاده افزایش قابل توجهی در مقدار تابع هدف دارد.

کلیدواژه ها:

راندمان برنامه ریزی ، بهینه سازی جدول زمانبندی ، گمز