بررسی عوامل موثر و میزان شیوع تب کریمه کنگو در استان سیستان و بلوچستان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,127

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SMUMED05_026

تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: شایع ترین نوع بیماری های مشترک بین انسان و دام در استان سیستان و بلوچستان شامل تب خونریزی دهنده کریمه کنگو( CCHF) سالک، تب مالت و هاری و حیوان گزیدگی است، با توجه به اهمیت بیماری تب کریمه کنگو و شیوع ان در فصل گرما مطالعه ای با عنوان بررسی عوامل موثر و میزان شیوع تب کریمه کنگو در استان سیستان و بلوچستان انجام دادیم. مواد و روش ها: یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی در بهار و تابستان 1397 بود که جامعه مورد مطالعه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی زاهدان با نشانه اولیه تب کریمه کنگو بود که 61 نفر مراجعه کننده بودند، ابزار جمع آوری داده ها چک لیست طراحی شده توسط پژوهشگر بود که اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات موجود در پرونده بیمار را شامل می شد، جهت تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (گزارش فراوانی، میانگین و انحراف معیار) مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: به طور میانگین مرگ و میر ناشی از بیماری تب کریمه کنگو 10 تا 30 درصد است که با اقدامات درمانی خوب در حال ارایه این آمار در بیمارستان بوعلی زاهدان به زیر یک درصد رسیده است. در بیمارستان بوعلی زاهدان 61 مورد مظنون به بیماری تب کریمه کنگو بودند که 10 مورد محتمل و 56 مورد قطعی اعلام شد. مخزن و ناقل ویروس در طبیعت اصولا کنه ها هستند و گاو، گوسفند، بز، خرگوش، خرگوش صحرایی و جوجه تیغی و حتی جوندگان مثل موش نیز به عنوان ناقل شناخته می شوند اما انواع پرندگان به جز شتر مرغ در برابر این بیماری مقاوم هستند. همچنین در صورت مبتلا شدن فرد به بیماری تماس با خون و بافت بیماران به ویژه در مرحله خون ریزی یا انجام هر گونه عملی که منجر به تماس انسان با خون، بزاق، ادرار، مدفوع و استفراغ آن ها شود باعث انتقال بیماری می شود، به همین دلیل مواردی در بین اعضای خانواده بیمار و پرسنل پزشکی بعد از آلودگی با خون یا ترشحات بیمار مشاهده شده است بنابراین توصیه می شود پس از درمان یا فوت تمام وسایل و لباس های فرد بیمار آتش زده یا نابود شود.نتیجه گیری: توصیه می شود در افراد مبتلا پس از درمان یا فوت تمام وسایل و لباس های فرد بیمار آتش زده یا نابود شود، و برای پبشگیری از مبتال شدن به بیماری از مکان های معتبر گوشت تهیه شود، قبل از مصرف 24 ساعت فریز شود و از گوشت نیمه پخته استفاده نشود، همچنین در صورت مشاهده کنه از کشتن آن با دست خودداری کنیم.

نویسندگان

فاطمه دهقانی

دانشجوی دکترای حرفه ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد گرمسار، گرمسار، سمنان، ایران

فاطمه همنش پور

مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

سعید نیک سیرت

دانشجوی پرستاری، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران