بررسی احتمال خطر ابتالء به دیابت تیپ دو و ارتباط آن با برخی ویژگی های دموگرافیک در جمعیت 65-25 ساله شهر زاهدان در سال 95

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 378

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SMUMED05_004

تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: دیابت یک مشکل عمده بهداشت عمومی و یکی از مهم ترین بیماری های مزمن است که زمینه خطر را برای دیگر بیماری ها ی خطرناک مانند بیماری قلبی ، سکته ، پرفشاری خون، نابینایی، بیماری کلیوی و بیماری سیستم عصبی فراهم می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین احتمال خطر ابتال به دیابت تیپ دو و ارتباط آن با برخی ویژگی های دموگرافیک در جمعیت 65- 25 ساله شهر زاهدان در سال 95 انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی – تحلیلی و از نوع مقطعی بود. جامعه مطالعه شامل کلیه افراد 25 تا 65 ساله ایرانی ساکن شهر زاهدان بود. بر اساس فرمول حجم نمونه و با در نظر گرفتن احتمال ریزش تعداد1000 نمونه واجد شرایط به روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرارگرفتند. ابزار گردآوری داده ها فرم ارزیابی خطر دیابت نوع دو فنالندی بود که یک ابزار غربالگری برای تخمین خطر ابتلا به دیابت نوع دو می باشد .پرسشنامه ها از طریق مراجعه مستقیم به منازل توسط کمک پژوهشگران به روش مصاحبه مستقیم با واحد های مورد پژوهش واجد شرایط تکمیل گردید داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد آنالیز قرار گرفت . برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی، ازروش های آمار استنباطی شامل آزمون تی، تحلیل واریانس یک طرفه و همچنین تست آماری دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: نتایج مربوط به امتیازات نشان داد که امتیاز کلی(54 )%واحدهای مورد پژوهش کمتر از 7(خطر ابتالی بسیار کم) و 46 درصد بالاتر از 7( خطر ابتالی خفیف، متوسط، زیاد و خیلی زیاد) بود . همچنین یافته ها بیانگر ارتباط معنی دار بین جنسیت، شغل، تحصیلات و شاخص توده بدنی با نمره خطر ابتالء به دیابت بوده 0/05

دیابت نوع دو در مواردی مانند شاخص توده بدنی محدوده اضافه وزن یا چاقی ، سطح تحصیلات پایین تر و نیز فشار خون بالاتر بیشتر است و با توجه به شیوع بالای بیماری دیابت نوع دو و ماهیت پیشر ونده و مزمن آن، می توان با برنامه ریزی و آموزش های هدفمند در کاهش ابتلای به این بیماری و کاهش عوارض متعاقب آن که دامن گیر بیمار و خانواده او و همچنین کادر درمان می شود نقش ایفا کرد.

نویسندگان

رضا نیکبخت

مرکز سلامت پرستاری جامعه دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

فایزه بناری

عضو کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

الهه میردریکوند

عضو کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران