بررسی آزمایشگاهی رفتار اتصالات پرسی در سازه های فضایی با دهانه بیش از 12 متر

اتصال پرسی که از مجموعه اعضای پرس شده و از جمله اتصالات تک پیچ و مهره ای می باشد و اولین بار در اسکاتلند ابداع گردید. در این سیستم، اعضای مهاری جان، مقاطع لوله ای هستند که در هر انتها پانچ و خم شده و اعضای اصلی در طول های متناسب با ابعاد شبکه خرپای فضایی تولید شده و در نقاط مناسب متصل می شوند. دراین سیستم، برخی اعضا مرکز مقطع عضو بطور مستقیم از مرکز گره عبور ننموده و منجر به ایجاد ممان خمشی جزیی در این عضوها می شود و لذا این سیستم برای دهانه های بزرگ توصیه نمیگردد. همچنین این خروج از محوریت باعث ایجاد پیچش در اتصال شده و باعث مچاله شدن و دفورمه شدن اتصالات می گردد. در این مقاله ابتدا سازه فضایی با دهانه 10، 15 و 20 متر در نرم افزار sap 2000 مدل سازی و طراحی شده و نتیجه طراحی به صورت عملی در آزمایشگاه اجرا گردیده و بارگذاری شده است همچنین اتصالات معیوب اصلاح و نتایج ثبت شده و راه کارهایی برای ارتقاء و بکارگیری این نوع اتصلات در سازه های فضایی با دهانه های بزرگ ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

اتصالات پرسی ، سازه فضا کار ، رفتار اتصالات