سامان امانی - کارشناسی ارشد معماری

امروزه در تمامی نقاط مختلف دنیا و کشورهای در حال توسعه، مبحث توسعه پایدار یکی از مهم ترین دغدغه هایست است که به آن پرداخته می شود و از طرفی به علت روند رو به رشد شهرها و در پی آن افزایش جمعیت و فعالیت های اقتصادی و زیستی به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. با توجه به اینکه این تحقیقات در راستای بهینه سازی مصرف انرژی و صرفه جویی در منابع غیر قابل تجدید پذیر است، در این راستا اقداماتی در تمامی علوم مختلف صورت گرفته است.در کشور ایران نیز اقداماتی در این راستا اعمال شده، ولی تا حد مطلوب فاصله بسیاری دارد. هدف از تالیف مقاله حاضر، بررسی معماری سبز در راستای کاهش اتلاف انرژی است که با درک عمیق از کاربرد معماری سبز، سعی گردیده، صرفه جویی در استفاده از انرژی های تجدید ناپذیر، آن طور که باید معرفی شوند. روش تحقیق در این مقاله، بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی، مروروی می باشد که با توجه به اهمیت موضوعی تحقیق، از دو روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است.از یافته های پژوهش میتوان به مواردی همچون ، حفظ منابع تجدید ناپذیر با توجه به شناخت از مفاهیم جامع و کاربردی و نیز اعمال معماری سبز، در انواع کاربری های مختلف را نام برد.

معماری سبز، معماری پایدار،انرژی های تجدید پذیر، انرژی های تجدید ناپذیر، اتلاف انرژی.