علیرضا طاهرخانی - کارشناسی ارشد شهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
علی اکبر تقوایی - استاد تمام و عضو هیات علمی گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

بافت های کهن تجلی کالبدی فرهنگ و شیوه زیستن یک قوم یا اجتماع انسانی در طول تاریخ است که با خود درس های زیادی از هویت و تکامل به ارمغان می آورد. انتظار می رود این بافت ها در ادامه حیات خود جریان پیوسته گذشته به حال و در نهایت حال به آینده را به تصویر کشند اما مدرن شدن و به فراموشی سپردن تکامل تدریجی این بافت ها انقطاعی را در این روند بوجود آورد که بافت های کهن را از هویت و ماهیت اصلی شان دور ساخته است. طراحی شهری هنر پیچیده ای است که در صدد حصول مجموعه ای از اهداف نظیر سرپناه برای فعالیت ها تا خلق حس مکان، تقویت تکنولوژیک محیط مصنوع و سلامت محیط های مالی و بیولوژیک است. در این مقاله ابتدا به کنکاش در ریشه های رویکردهای فرهنگ بنیان در ابعاد کالبدی، اقتصادی و اجتماعی پرداخته می شود و سپس ظهور این مفهوم در ادبیات شهرسازی و رویکردهای مداخله ای در بافت های تاریخی مورد بررسی قرار می گیرد. و با معرفی رویکرد بازآفرینی مبتنی بر فرهنگ به عنوان رویکردی نوین در عرصه مداخلات در بافتهای تاریخی به بررسی مفاهیم فرهنگ و صنایع فرهنگی به طور خاص پرداخته می شود. و در نهایت رابطه فرهنگ، بازآفرینی مبتنی بر فرهنگ و صنایع خلاق و مکان بررسی شده و حوزه شهرسازی و مولفه های مرتبط با طراحی و برنامه ریزی شهری ارایه می گردد.

رویکردهای فرهنگ بنیان، صنایع خلاق، جاذبه های فرهنگی، بافت تاریخی، بازآفرینی شهری