مقایسه تطبیقی آرای مترجمان معاصر در ترجمه مجاز مفرد مرسل

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات تفسیر تطبیقی، دوره: 2، شماره: 4
  • کد COI اختصاصی: JR_SCQ-2-4_004
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 773
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

رضا امانی

استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم دانشکده علوم و فنون قرآن تهران

محدثه اشراقی نومندانی

کارشناس ارشد علوم قرآنی دانشکده علوم و فنون قرآن تهران

چکیده

یکی از اسلوب های ادبی به کار رفته در قرآن کریم، اسلوب مجاز است. مجاز یکی از مهمترینو موثرترین ساختارها و صنایع بیانی در بلاغت به شمار می رود، لذا با توجه به اهمیت اینعنصر بیانی در قرآن کریم و دلالت های ظریف آن وجایگاه این عنصر در شیوه ی ارایه یمقصود، ترجمه مجازهای قرآنی بررسی های دقیق، مستقل و کاملی را می طلبد. در این پژوهشاز میان انواع مجاز به مجاز مفرد مرسل و از جمع ترجمه های بسیار معاصر قرآن، به ترجمه یآقایان آیتی، انصاریان، الهی قمشه ای، خرمشاهی، فولادوند، مشکینی و مکارم شیرازی که ازاشتهار بیشتری برخوردارند، با روش توصیفی_تحلیلی پرداخته شده است. بررسی های انجامشده نشان می دهد که مترجمان محترم از روش های مختلفی برای ترجمه ی مجاز استفاده کرده-اند و هر یک از ایشان سبک خاصی را دنبال نکرده اند؛ حتی گاهی دیده می شود که ترجمه هامفهوم مورد نظر تعبیر مجازی را نمیرساند و تنها به معنای تحت اللفظی بسنده شده است.همین امر موجب بروز نوسانات زیادی در ترجمه ی آنان می گردد. نتیجه اینکه، بهترین ترجمهبرای تعابیر مجازی ترجمه ای است که ضمن انتقال مفهوم مورد نظر به زبان مقصد، دارایجنبه ها و جاذبه های بلاغی نیز باشد. از آن جایی که در ترجمه ی آقایان مشکینی و مکارم شیرازی، ترجمه ی بسیاری از تعابیر مجازی، براساس علاقه ی مجازها صورت گرفته است لذا ترجمه های آنها به معنای مراد مجازهای مرسل نزدیکتر است.

کلیدواژه ها

ترجمه قرآن، مجازهای قرآنی، مجاز مفرد مرسل، بلاغت قرآنی، مترجمان قرآن

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.