بررسی نفس شناسی قاضی سعید قمی

قاضى سعید قمى از فیلسوفان و عارفان سده یازدهم هجری و از بزرگان حکمت اسلامىاست. وی در زمینه نفس شناسى بسان دیگر حکیمان مسلمان، نفس را جوهری مجردمى داند، ولى اختلاف نظر عمده او با دیگران در این است که به باور ایشان، نفسهیچ گاه حتى پس از مرگ، ارتباط وجودی اش را با بدن به طور کامل از دست نمى دهدو همواره حتى پس از مرگ حصه ای از جسم مادی عنصری به همراه نفس باقىمى ماند و حشر در عالم آخرت نیز بر اساس همان حصه جسمانى خواهد بود. از همینرو، وی کیفیت معاد را بر خلاف نظریه های فلسفى، جسمانى عنصری مى داند. در اینمقاله مى کوشیم آرای وی درباره مسیله نفس و بدن و لوازم آن و نیز برخى تضاد هایجدی در فلسفه ورزی ایشان را که به دلیل اخذ مبانى مختلف در اندیشه وی رخ دادهبررسى کنیم. نتیجه بررسى ها در این مقاله آن است که وی دوره هایى از تفکر را تجربهکرده و در هر دوره متاثر از مبانى کلامى یا فلسفى و عرفانى بوده و در هر دوره بهاندیشه هایى معتقد شده است که در تضاد آشکار با مبانى فکری قبلى وی بوده است.

کلیدواژه ها:

قاضى سعید قمى ، نفس شناسى ، ماده عنصری ، نفس و بدن