سیدمحسن کاظمی - محقق پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

بافت گرایی نظریه ای معنایی است که بر نقش آفرینی بافت درون زبانی و برون زبانی درفرایندهای تولید و فهم معنا تکیه دارد و در مقابل وضع گرایی و یا دویالیسم هسته گرا قراردارد و به این ترتیب، نگرانی هایی را در حوزه تفسیر قرآن در پی دارد؛ زیرا آن را بر تقدیراراده بافت عصر نزول، به دیدگاه قو مگرایان و بر تقدیر اراده بافت عصر مفسر، به دیدگاهمخاطب گرایان نزدیک می کند. به باور نگارنده اشکا لهای فراروی نظریه بافت گرایی، بهسوء تقریر آن در آرای باورمندان و منتقدان مربوط می شود. به همین منظور، نگارنده ازمیان قرایت های مختلف فرمالیستی، پراگماتیستی، رفتارگرایی، مفهوم گرایی ومعناشناختی، به نوعی رویکرد هرمنوتیکی گرایش می یابد که با تبیینی فلسفی بر سرشتبین الاذهانی فهم زبانی تاکید می ورزد و با اتکا بر ویژگی های بافتی متمایز قرآن، برسیالیت هنجارمند معانی آن استدلال می کند. با این روش، به نگرانی هایی همچونعینیت ناپذیری معنای بافت نهاد، سیالیت معانی بافت نهاد و فرهنگ زدگی معانی بافت نهادپاسخ داده می شود. برایند التزام به نظریه باف تگرایی را در تحول روش ها و ضوابط حاکمبر تفسیر متن، تغییر نوع نگاه به متن، معنا و عناصر موثر در فهم می توان یافت.

بافت گرایی، تفسیر قرآن، هرمنوتیک عینیت گرا، سیالیت معنایی، بافت