رضا پورصدقی - دانش پژوه سطح چهار حوزه علمیه قم و محقق پژوهشگاه مرکز فقهی امام باقر (ع)
حسنعلی علی اکبریان - دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

سقط جنین اگرچه در شرع مقدس و جوامع بشری، عملی منکر و قبیح شمرده می شود ولی در موارد تزاحم بین سلامتیمادر و حیات جنین، از دیدگاه فقیهان بسیاری، مادر مختار است حفظ سلامتی خود را ت رجیح دهد. باوجود مجوز برایعمل سقط، مسیولیت مدنی مربوط به سق طدرمانی یکی از مسایل مطرح است. در این مسیله، قانونگذار به تبعیت ازبعضی نظرات بزرگان به سقوط ضمان حکم داده است.بررسی اطلاقات روایات ضمان دیه سقط جنین از نکات بسیار حساس و مشکل این بحث است. نحوه اطلاق گیریو پذیرفتن یا نپذیرفتن اطلاق احوالی در این روایات از عمده مباحث تاثیرگذار در دلالت این ادله است. با بررسی ظهورادله، اطمینان کافی برای اطلاق گیری از این روایات به دست نمی آید. اگرچه عدم دلالت آنها نیز اطمینان آور نیست،عدم ظهور برای عدم اثبات کافی است. تنها دلیل اصل عملی استصحاب و برایت است که اصل اولی در بحث دیات وضمانات را تعیین می کند. این اصل می تواند دلیل اثبات عدم مسیولیت ناشی از سقط درمانی باشد.

سقط درمانی، ضمان سقط، دیه جنین، مسیولیت مدنی سقط، خطر جانی مادر