حسن بادینی - دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
سیدعلی اصغر رحیمی - دانشجوی دکتری رشته حقوق خصوصی، دانشگاه امام صادق (ع)

شرط محدودیت کسب وکار به منظور حفظ موقعیت رقابتی کارفرما در قرارداد کار برکارگر تحمیل می شود و کارگر را نسبت به حفظ اسرار تجاری و رابطه های حقوقیبعدی با رقبای کارفرما کنترل می نماید. ازآنجاکه این شرط، محدودیت زیادی ایجادمی کند، لازم است تابع شرایط متعددی باشد که مشروعیت منافع کارفرما، تعیینموضوع و محدوده زمانی و مکانی اجرای شرط و عدم مغایرت با نظم عمومی و منافعاجتماعی از آن دسته اند. در حقوق ما شرط محدودیت کسب وکار مورد توجه خاصقانون کار واقع نشده و باید آن را از دید قواعد کلی حاکم بر شروط و التزاماتنگریست و از این حیث شرط مذکور در نظام حقوقی ایران پذیرفته است. این تحقیقدر پی آن است تا شرط مذکور را بررسی و شرایط آن را استخراج نموده و آن را درحقوق ایران ارزیابی نماید.

شرط محدودیت کسب وکار، اسرار تجاری، منطقی بودن شرط، دانش نوعی و شخصی، آزادی اشتغال