فریبا قرایی - دکتری معماری، دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر تهران
محمدرضا مثنوی - دکتری معماری، استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
مونا حاجی بنده - پژوهشگر دکتری شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر تهران

شهرها تاثیرات قاب لتوجهی بر محیط زیست دارند و ارتقاء پایداری و تاب آوری در آنها حایز اهمیت است.بیان مسیله و هدف تحقیق : بررسی شاخص های سنجش تا بآوری به عنوان ابزار مفید برای طراحی سیاست های عمومی وپشتیبانی تصمی مگیری های امور شهری یک ضرورت است. این در حالی است که با وجود پیشرفت های مهم در سال هایاخیر در این زمینه و شناسایی شاخص های تاب آوری، پاسخ روشنی برای این پرسش که چگونه تاب آوری مکانی-فضایی در شهر قابل اندازه گیری است یافت نشد و همچنان نیاز به ارایه روش های مشخص برای سنجش بعد مکانی-فضاییتاب آوری شهری و کمی سازی آن وجود دارد.پرسش های کلیدی : لذا پرسش های این تحقیق عبارتند از :1. شاخص های سنجش تا بآوری مکانی-فضایی کدامند 2. چه رابطه ای بین تاب آوری و سازمان فضایی شهر وجود دارد 3. نقش عناصر سازمان فضایی شهر در تاب آوری مکانی-فضایی شهری چیست نتایج پژوهش : بر اساس یافته های تحقیق، سنجش تاب آوری مکانی-فضایی شهری شامل چهار شاخص تنوع، ارتباط یااتصال، افزونگی و استحکام است که بر اساس مولفه های سازمان فضایی شهر (شامل بلوک های شهری، فضاهای سبز و باز،خیابا نها و محورها-پهنه های عملکردی) در دو الگوی ساختاری و عملکردی پیشنهاد می شود. یافته های این پژوهش،سنجش تاب آوری مکانی-فضایی در شهر را با ارایه تعریف عملیاتی شاخص ها و داده های قابل اندازه گیری هر شاخص میسرمی سازد.

تاب آوری مکانی-فضایی شهری ، شاخص های کلیدی، سنجش تاب آوری، شهرسازی