محمد موسی خانی - دانشیار گروه مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
امیر مانیان - دانشیار گروه مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
بابک اخگر - استاد دانشگاه شفیلدهلم
مرتضی جوادی آملی - استاد حوزه علمیه قم

هدف این مقاله طرح مسیله مورد نیاز در تمدن دینی با نام مدیریت دانش دینی (دین بنیان) است. در بیست سال اخیر، مطالعاتی با نام مدیریت دانش شکل گرفته و ظرفیت های نظری و عملی آن آشکار شده است. با معرفی این مسیله، در جستجوی پاسخی برای این سوال هستیم که آیا می توان به نحو مطلوب از تجربه های دانش مدیریت در تاسیس میان رشته های جدید، مانند مدیریت دانش برای تمدن دینی نیز بهره برداری کرد و رشته های نوین مدیریتی متناسب با نیازهای فرهنگی و تمدنی جامعه مسلمانان را تاسیس نمود این مسیله با مسیله پیچیده دینی نمودن علوم پیوند می خورد. این گونه به نظر می رسد که طرح درست این مسیله، می تواند زمینه همکاری پژوهشگران حوزه مدیریت، به ویژه محققان مطالعات مدیریت دینی را فراهم آورد. مدیریت دانش و بازتعریفی از آن در تمدن دینی براساس مبادی و مبانی مورد نظر دین اسلام، و نیز سنت های دانشی دانشمندان جهان اسلام، می تواند سرآغاز نگرشی جدید در قلمرو مدیریت و تدبیر امور مسلمانان باشد و افق های جدیدی را بر روی عالمان و عاملان مدیریت بگشاید. در مقاله از الگوی روش شناختی شکل گیری مسایل و نظریه ها در یک تمدن استفاده شده است و از نظر محتوای تحلیلی و توصیفی بر مبنای مدل سفرهای چهارگانه (اسفار اربعه) به عنوان مدل پایه تمدن دینی و بر اساس اصول و مبانی پانزده گانه این تمدن است. این اصول و مبانی از اندیشه های حضرت آیت الله جوادی آملی اقتباش شده اند

مدیریت، تمدن، دین (اسلام)، تمدن دینی (اسلامی)، مدیریت دینی (اسلامی)، دانش، مدیریت دانش، مدیریت دانش دینی (اسلامی)، مدیریت دانش دین بنیان