مقایسه کاربرد امثال و حکم در شاهنامه فردوسی و مثنوی معنوی

  • سال انتشار: 1397
  • محل انتشار: فصلنامه مطالعات ادبیات، عرفان و فلسفه، دوره: 4، شماره: 1
  • کد COI اختصاصی: JR_SLMP-4-1_015
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 498
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

محتشم محمدی

استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سلمان فارسی کازرون

عزیزه نیدی

دانشجوی دکتر زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سلمان فارسی

چکیده

امثال و حکم یک نوع ساری و جاری در ادبیات همه کشورها و ملت ها است. آثار ادبی به فراخور زمان و مکان تولید یافته، از این نوع ادبی به عنوان یک عامل موثر در فهم عاطفه بهره برده اند. اصولا یکی از موارد بلاغت آن است که شاعر بیتی بگوید که آن بیت حاوی مثل یا حکمت باشد و بدین وسیله کلام خود را تاثیر گذارتر و دل انگیزتر سازد. در شاهنامه فردوسی و مثنوی معنوی که از آثار بلیغ ادب فارسی و دارای مضامین مختلف هستند، به همراه دیگر عوامل از این عنصر نیز استفاده بسنده شده است. موضوع این پژوهش بررسی اشتراکات و افتراقت امثال و حکم در شاهنامه و مثنوی است. به نظر می رسد به کارگیری صنعت ارسال المثل در مثنوی نمودارتر و برجسته و در شاهنامه پنهان تر و پوشیده تر است و اشتراکات مضامین نیز ناشی از مسیله توارد و حاصل خرد جمعی انسان ها در طول دوره های تاریخی زندگی بشر است. مضامینی که هر عقل سلیم، آن را می پذیرد.

کلیدواژه ها

امثال، حکم، شاهنامه، مثنوی، مولوی، سبک

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.