تشخیص آسیب در سازه ها با استفاده از اطلاعات مودال بسط یافته و ماشین یادگیری کرانه ای

در نوشتار حاضر، روش نوینی برای تشخیص محل و میزان آسیب در سازه ها ارایه شده است. در روش پیشنهادی از اطلاعات مودال سازه، شامل بسامد و شکل مودی استفاده شده است. با توجه به محدودیت موجود در تعداد حسگرهای به کار رفته در سازه، برای به دست آوردن اطلاعات مودال نسبت به مدل اجزاء محدود، اطلاعات مودال به دست آمده از حسگرها با استفاده از روش کاهش بهبود یافته، بسط داده شده و به عنوان ورودی برای آموزش ماشین یادگیری کرانه ای به کار رفته است. برای نمایش کارایی روش ارایه شده از 3 مثال عددی، شامل: خرپای مستوی، تیر سراسری و قاب 4 طبقه استفاده شده است. همچنین اثر وجود نوفه در اطلاعات مودال نیز بررسی شده است. نتایج به دست آمد بیانگر کارایی روش ارایه شده در تشخیص محل و میزان آسیب با استفاده از اطلاعات مودال به دست آمده از تعداد محدودی حسگر است که ممکن است نوفه نیز داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تشخیص آسیب ، اطلاعات مودال بسط یافته ، ماشین یادگیری کرانه ای