معناشناسی زهد در نهج البلاغه بر اساس روش معناشناختی ایزوتسو
محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات قرآن و حدیث، دوره: 4، شماره: 8
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 497
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QHS-4-8_004
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
معناشناسی بخشی از دانش زبان شناسی یا شاخه ای مستقل از آن است که از رهگذر آن می توان به تحلیل معنای واژه ها و جمله های یک متن پرداخت و جایگاه دقیق کلمه ها و ترکیب های آن را با توجه به نظام معنایی که در آن قرار دارد، بدست آورد. این نوشتار به تحلیل معناشناختی واژه و مفهوم زهد در نهج البلاغه می پردازد. برای این منظور به واژه هایی که در حوزه معنایی زهد به عنوان واژه کانونی قرار داشته و ارتباط معنایی با آن دارند، توجه شده است. تحلیل معناشناختی این مفهوم در نهج البلاغه نشان می دهد که این واژه، از معنایی تازه و متفاوت از مفهوم زهد حکایت دارد که با متفاهم آن در نظر اکثر افراد متفاوت است. تبیین و تحلیل معناشناختی واژه زهد در نهج البلاغه که امری فراتر از مفهوم شناسی توصیفی و تعریفی است، می تواند تصحیح کننده برداشت های نادرست از این مفهوم والا بوده و تفاوت بین زهد در اسلام و رهبانیت را روشن گرداند. این مفهوم در نهج البلاغه در مقابل رغبت قرار گرفته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباس مصلایی پور یزدی
دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه امام صادق (ع)
مروت محمدی
دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران (پردیس قم)