جهانگیر صفری - دانشیار دانشگاه شهرکرد
مهدی احمدی - دانشجوی دکتری دانشگاه شهرکرد

اغلب دستورنویسان سنتی در شرح اضافه اقترانی از اضافه استعاری کمک می گیرند، اما تفاوت زیادی بین این دو اضافه وجود دارد. مهمترین این تفاوت ها در ساختار تشبیهی اضافه استعاری است که اضافه اقترانی چنین ساختاری ندارد برخلاف نظر دستوریان که مضاف را در اضافه اقترانی قصد اصلی می دانند، آنچه در اضافه اقترانی مدنظر است ترکیب مضاف و مضاف الیه است نه هریک از آنها به تنهایی در اغلب جمله هایی که در آنها اضافه اقترانی به کار رفته است با حذف مضاف یا مضاف الیه، جمله مفهومی کنایی پیدا می کند؛ مفهومی که از ترکیب اضافی به دست می آید. راه کاری که دستورنویسان سنتی برای مشخص کردن ویژگی های اضافه اقترانی بیان کرده اند نادرست است. دستورنویسانی هم که از منظر زبانشناختی به بررسی موضوع پرداخته اند نتوانسته اند حق مطلب را ادا کنند و به ظاهر ترکیب اکتفا کرده و همه اضافه ها را در یک گروه بررسی و از تفاوت های معنایی آنها غفلت کرده اند. نتیجه تحقیق حاضر به این نکته منتهی شد که در توضیح اضافه اقترانی نباید مقایسه ای بین اضافه اقترانی و استعاری صورت گیرد

دستورزبان،گروه اسمی،وابسته اسمی،مضاف و مضاف الیه،اضافه اقترانی،ترکیب وصفی