اثر شش هفته تمرینات تناوبی هوازی و مصرف داروی تاموکسیفن بر سطوح IL-6 و IL-10 توموری موشهای حامل تومور سرطان پستان

تمرینات تناوبی هوازی و منظم از طریق سازوکارهای مختلف در سطح تومور اثرات پیشگیرانه و کمک درمانی در سرطان پستان دارد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرینات تناوبی هوازی و مصرف داروی تاموکسیفن بر سطوح بافتی IL-6 و IL-10 موشهای حامل سرطان پستان است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 سر موش بالب سی ماده در 4 گروه، تومور- کنترل (CT) تومور- تمرین (ET)، تومور-تاموکسیفن (TT) تومور- تاموکسیفن- تمرین (ETT) به صورت تصادفی قرار گرفتند. پس از آشنا سازی، به هر موش یک میلیون سلول سرطانی تزریق شد . به گروه (TT) داروی تاموکسیفن خورانده شد. گروه (ET) به مدت 6 هفته 5) روز در هفته) تمرینات تناوبی هوازی را انجام دادند. گروه (ETT ) همانند گروه (ET) تمرین ورزشی را انجام میدادند و همانند گروه (TT) داروی تاموکسیفن را مصرف میکردند. حجم تومور به صورت هفتگی توسط کولیس دیجیتالی اندازه-گیری شد در پایان موشها قربانی شدند، بافت تومور استخراج و فریز شد و در دمای -70 درجه سلسیوس نگهداری شد.یافته ها: بین گروه ها اختلاف معنیدار در میزان IL-6 و IL-10 وجود داشت .(p 0/05) به گونهای که یک دوره تمرین تناوبی هوازی منجر به کاهش سایتوکاین التهابآور IL-6 شد. از طرف دیگر میزان IL-10 که اثرات ضدالتهابی دارد افزایش یافت. این نتایج با میزان رشد تومور همخوانی داشت. به گونهای که ارتباط مثبت و منفی معنیدار به ترتیب بین تغییرات IL-6 و IL-10 با میزان رشد تومور وجود داشت .(p 0/05)نتیجه گیری: تمرینات ورزشی و مصرف داروی تاموکسیفن به ترتیب باعث کاهش و افزایش بیان IL-6 و IL-10 بافت تومور میشود. با توجه یافته های پژوهش حاضر میتوان ادعا کرد که تمرینات تناوبی از طریق کاهش مقادیر IL-6 و افزایش IL-10 میتواند نقش کمک درمانی در سرطان پستان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات تناوبی ، تاموکسیفن ، IL-6 ، IL-10 ، سرطان پستان ، حجم تومور.