فریده سلامت نیا - دانشجوی دکتری، رشته ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشان ،ایران
شهلا حجازی - دانشجوی علوم تربیتی. دانشگاه پیام نور تهران.ایران

مولوی نخست غزل های شمس تبریزی را سرود و سپس به کارمثنوی اش پرداخت با این وجود بازهم درمثنوی آشکارا، مولوی شریعت باور و مسلمان را می توان دید. شمس تبریزی نیز مسلمان بوده است ومعتقد به قرآن،هردومسلمان اما با دونگرش متفاوت.مولوی بینشی نزدیک به شریعت دارد و شمس بینشی نزدیک به عشق وسکر و مستی وبارزترین چیزی که شمس به مولانا آموخت عشق است،عشق به خدا. از دیدگاه شمس ، عالم عشق بی کران است و درسرزمین عشق ، مفهومی چون فنا شدن در خدا تجسم می یافت وآن گاه که سالک(عاشق) و خدا (معشوق) و عشق درهم می آمیخت عالم عشق به وجود می آمد.که سراسر صلح و صفا و دوستی است.عالم عشقی که شمس از آن دم زد، سراسر ؛ دریای نور است. مولوی گفته ها و قصه های شمس را باور داشته است و اگر غیر از این بوده آن همه شعر را از برای او نمی سرود. مولوی ،شمس را شاه عشق، شاه روح وخداوند اسرار می خواند.زیرا می پنداشت که شمس به خدا رسیده و در او حل شده است و به تعبیر عارفانه ، فناشده در خدا می داند.

عشق ، مثنوی ، شمس ، مولوی